งูตัวใหญ่มาก

หกโมงเช้าวันนี้ เข้านอนละแต่นอนไม่หลับ ยังคิดถึงไอ้เหมียวดำ
ความเศร้าโศกยังคงรบกวนจิตใจให้อ่อนแอ ...
ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียง ง๊าว ววว ว!!!
อีกครั้งที่จะต้องรีบลุกออกไปดู ข้างนอกบ้าน
ในใจคิดว่าแมวอีกตัวนึง มันคงเจองูฉกอีกแน่! .
เปิดประตูบ้านออกมาคว้าไม้เรียวที่ทำไว้ฟาดงู
เดินออกไปข้างบ้าน มีต้นมะม่วงสี่ต้นมะพร้าวสองต้น
มะขามหนึ่งต้น และต้นไม้เล็กๆขึ้นหนาแน่น(รกนิดๆ)
มองไปหาที่มาของเสียง
ก็เห็นแมวสีสวาทตัวนึงคู่กัดไอ้ดำ นั่งอยู่บนกำแพงบ้าน
แล้วก็รีบมองหางู มันต้องอยู่แถวๆนี้แน่นอน แต่ไม่เจอ
เห๊อถอนหายใจ เมงโชคดีนะเนี่ยที่รอดมาได้
ไม่เหมือนไอ้ดำ มันโชคร้าย จริงๆ
เมงคงไวกว่าไอ้ดำเยอะ....
เศร้านะ ก็คิดอยู่ว่า จะต้องจับงูตัวนั้น มาผ่าท้อง
แล้วเอาไอ้ดำออกมาฝังทำพิธีให้มัน
แค่คิดนะ จริงๆ นั่งทำใจอยู่ละว่ามันเป็นกรรมเวร
ที่มันจับหนูกินประจำ ... ก่อนหันหลังกลับไปนอน
ก็มองหน้าไอ้แมวสีสวาทบนกำแพงอีก
ซึ่งดูท่าทางมันเหมือนกลัวๆ อะไรอยู่
มันมองมาที่ผม แล้วก็มองไปอีกที่นึง
ผมก็มองตามมัน .... !! มันเกาะอยู่บนกิ่งไม้
สูงระดับสายตาผมห่างผมไปไม่ถึงสามเมตร
สายตาของมันจ้องมาที่ผม ..ไม่กระพริบตาเลย
ผมก็จ้องมองมัน ด้วยความตกใจ หางมันม้วนขด ....
ตัวมันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม ท้องของมันป่องย้อย
.... ผมยิ้ม.. ไอ้เหมียว(ไอ้ดำ) !!!?
เมงหายไปไหนมาวะตั้งสองสามวัน
ไอ้ห่านี่ กุนึกว่าเมงโดนงูแดกไปแล้ว ....

ความทุกข์ใจเศร้าโศกของผมหายไป
ผมไม่ต้องกังวลเรื่องงูตัวนั้นอีกแล้ว
เพราะมันคงหนีไปอยู่ในท้องของไอ้เหมียวนี่แหละ
ที่มันหายไปหลายวันก็คงไปแอบกินงูตัวใหญ่
....
เห๊อ เป็นความสุขที่ไม่ต้องทำอะไรเลย
ทุกข์มันเกิดขึ้นเราก็ไม่ได้ทำอะไร
สุขมันเกิดขึ้นเราก็ไม่ได้ทำอะไร
แต่ก็ต้องเป็นไปหัวใจของผมมัน
มีความผูกพัน ได้กับทุกสิ่งทุกอย่าง
ยากนักที่จะปฏิเสธ มันได้ง่ายๆ